Special : SHADOWBN • thirty [end]

15:50

J’S PART

“เราบอกแล้วไงว่าไม่ต้องรอ วันนี้อาจารย์ปล่อยช้าด้วย พี่เจรอนานเลยเห็นมั้ย” เดินออกมาจากห้องไม่ทันไร คนตรงหน้าผมก็บ่นใส่กันเลย แต่เสียงนุ่มนิ่มแบบนี้เรียกบ่นก็คงจะไม่ถูกสักเท่าไหร่ แล้วดูทำหน้าสิ ไม่รู้ว่าโกรธผมที่มานั่งรอหรือโกรธอาจารย์ที่ปล่อยช้ากันแน่

“แค่นี้เอง บอกแล้วไงว่ารอได้” ผมตอบออกไปก่อนที่น้องจะทำหน้ามุ่ยไปมากกว่านี้

“ว่าไงพี่ มาทำไรอ่ะ” เสียงที่ดังมาจากไอ้คนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างหลังของน้อง ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ ก็ไอ้คิมไง
“เรื่องของกู” ผมตอบไปแบบไม่ใส่ใจเท่าไหร่ ดูก็รู้ว่ามันกำลังจะกวนตี_ผม
“โห กับน้องกับนุ่งนะพี่ ใช่ซี้ ผมมันชื่อคิมไม่ได้ชื่อจินหนิ”

“คิม แจ แบม เราไปก่อนนะ เดี๋ยวคืนนี้เราทักไปน้า” บอกตรงๆว่าอิจฉาครับ เจอน้องโหมดอยู่กับเพื่อนนี่โคตรน่ารักเลย ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าได้เป็นแฟนกับน้องแล้วน้องจะต้องน่ารักใส่ผมแบบนี้เหมือนกัน เฮ้อ แค่คิดใจมันก็เต้นแรงแล้ว อยากโดนน้องน่ารักใส่ครับ
“พี่เจ เดี๋ยวขึ้นรถเมล์ไปกันนะ นั่งไปสายเดียวก็ถึงบ้านเราเลย”
“อื้มรู้แล้ว พี่เคยไปแล้วไง”
“จริงด้วย เราลืมไปเลย”

เราสองคนรอรถไม่นาน โชคดีที่วันนี้คนไม่เยอะมาก บนรถมีที่นั่งเหลืออีกเยอะ เราตัดสินใจเลือกนั่งเบาะคู่เกือบหลังสุด ผมเลยได้นั่งข้างๆน้อง ความรู้สึกมันเขินๆน่ะครับ ไม่รู้ทำไม ผมก็เคยนั่งรถกับน้องมาแล้ว แต่ตอนนี้อยู่บนรถเมล์ได้นั่งชิดกันแบบนี้ บอกเลยว่าใจเต้นแรงกว่าตอนที่นั่งอยู่ข้างกันบนรถของผมอีก แต่ที่แปลกคือน้องไม่มีอาการเขินอะไรเลย มีแต่ผมที่เขินอยู่คนเดียว มันต้องไม่ใช่สิ คนแมนๆชิคๆอย่างผมเนี่ยนะจะมานั่งเขิน บ้าไปแล้ว

@ LE BREAD LAB

JIN’S PART

กว่าจะนั่งรถมาถึงที่ร้านตั้งนาน เรานั่งตัวเกร็งมาตลอดทางเลย ปวดตัวไปหมดแล้ว ทำไมพี่เจต้องมานั่งชิดๆกับเราด้วย อยู่บนรถยังไม่ได้คุยกันเลยซักคำ ก็คนมันเขินนี่นา จะให้หันไปคุยได้ยังไง หันไปแค่นิดเดียวก็เจอหน้าพี่เจแล้ว ใครบอกว่าเราไม่เขิน เป็นเพราะเราเก็บอาการเก่งต่างหาก

“สวัสดีค่ะ ยิน.. อ้าว น้องจิน วันนี้มาอีกแล้ว เอาเมนูเดิม กลับบ้านใช่มั้ยเอ่ย” พอเข้ามาในร้านก็ได้ยินเสียงของพี่จูลี่เจ้าของร้านเลย เรามาเกือบทุกวัน พี่จูลี่จำได้อยู่แล้ว ^^
“วันนี้น้องจินมากินที่ร้านครับ”
“โอเคจ้า เลือกที่นั่งได้ตามสบายเลยนะ”
“คร้าบบบ”

“พี่เจอยากกินอะไร เดี๋ยวเราไปสั่งให้”
“เดี๋ยวพี่สั่งให้” ก็ดีเหมือนกัน นั่งเกร็งมาตั้งนาน เรายังเมื่อยอยู่เลย งั้นฝากพี่เจไปสั่งก็คงไม่เป็นไรเนอะ
“เราเอานมสตรอเบอร์ 1ขวด แล้วก็เค้กชิ้นนึง เค้กอะไรก็ได้ครับ”
“โอเคครับ”
_

พี่เจคุยอะไรกับพี่จูลี่น่ะ ทำไมนานจัง แค่ไปสั่งของเองนี่นา ดูสิคุยแล้วก็ยิ้มใหญ่เลย มันสนุกขนาดนั้นเลยหรอ อยากรู้จัง แต่ถ้าถามพี่เจต้องคิดว่าเราเป็นคนเสียมารยาทแน่ๆเลย ToT

J’S PART

“ผมไปก่อนนะครับ จินมองมาแล้ว”
“จ้า เสร็จแล้วก็บอกนะ เดี๋ยวพี่ยกของไปให้” หลังจากที่ผมมาเก็บข้อมูลเล็กๆน้อยๆแล้วก็ดีลบางอย่างกับพี่เจ้าของร้านก็ถึงเวลาต้องกลับไปที่โต๊ะแล้วครับ เพราะน้องอาจจะสงสัยได้
“พี่เจ”
“อื้ม ว่าไง”
“ไม่มีอะไรครับ” นี่ไง หน้าตาขี้สงสัยแบบนี้ปิดไม่มิดหรอกครับ คงอยากรู้ว่าผมไปคุยอะไรกับพี่เจ้าของร้านแน่ๆ

ว่าแต่ว่า ผมจะเริ่มยังไงดี การขอเป็นแฟนนี่ไม่ง่ายเลยจริงๆ ผมไม่ใช่คนกากนะครับ ถึงจะรู้ว่าน้องก็ชอบผมเหมือนกัน แต่เวลาจะขอเป็นแฟนนี่ก็กลัวเสียงสั่นอ่ะครับ เดี๋ยวไม่เท่ห์ในสายตาน้อง

“จินมาซื้อนมให้พี่ทุกวันเลยหรอ”
“เอ่อ..คือเรา”
“ซื้อบ่อยจนสนิทกับเจ้าของร้านเลยสินะ”
“ไม่ได้ซื้อทุกวัน เราซื้อเกือบทุกวันต่างหาก” เฮ้อ น่ารักจังเลยครับ ใครก็ได้ช่วยไอ้เจคนนี้ที
“แล้วทำไมถึงเลือกนมสตรอเบอร์รี่ล่ะ” ผมอยากรู้จริงๆครับว่าทำไมน้องถึงเลือกนมสตรอเบอร์รี่ ทั้งๆที่มันดูไม่เข้ากับผมเลยด้วยซ้ำ
“เราชอบ เลยคิดว่าถ้าพี่เจได้ลองก็น่าจะชอบเหมือนกัน”
“จิน”
“อื้อ ว่าไงครับ”
“รู้ใช่มั้ยว่าพี่ชอบเรา”
“อื้อ รู้แล้ว” ตอนนี้แก้มนุ่มนิ่มของน้องมันเริ่มเปลี่ยนสีแล้วครับ นี่กำลังเขินผมจริงๆสินะ อยากบอกเหมือนกันครับว่าผมก็เขิน
“ความจริงแล้วพี่ต้องขอบคุณไอ้คิมมันนะ ถ้ามันเอาใบสมัครมาส่งเองพี่คงไม่ได้ยืนทะเลาะอยู่กับเราแน่ๆ”
“ครับ”
“แล้วก็ขอบคุณนะที่โดนว่าขนาดนั้นแล้วยังชอบพี่อยู่ ขอโทษที่พี่รู้ตัวช้าไป แต่ตอนนี้พี่รู้ใจตัวเองแล้วนะ”
“ทำไมพี่จูลี่ทำของนานจัง เดี๋ยวเราเดินไปดูก่อนนะ”
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวพี่เค้าก็มา” คนเขินเริ่มหาอะไรทำกลบเกลื่อนแล้วครับ พอยิ่งทำแบบนี้แล้วยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่
“ไม่เป็นไรๆ เราเดินไปดูแป๊ปเดียว”
“เขินหรอ”
“ㅍㅅㅍ”
“พี่ให้เวลาทำใจ5นาทีนะ จะได้ไม่เขิน”
“พี่เจล้อเราหรอ”
“ล้ออะไร พี่ป่าว” ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรนะ แต่พอน้องพูดแบบนี้แล้วทำให้ผมนึกถึงตอนที่น้องบอกชอบผมเลย อยู่ดีๆก็มาขอเวลา5นาที เลิกคุยกันก่อนเพราะเขิน
“พี่เจ ที่ชวนเรามาวันนี้เนื่องในโอกาสอะไรหรอ”
“แล้วเราอยากให้วันนี้มันเป็นวันพิเศษแบบไหนล่ะ”
“เราจะรู้ได้ยังไงเล่า”
“แล้วอยากรู้มั้ย”
“อื้อ” เข้าทางเลยครับ เวลานี้แหละเหมาะสมที่สุดแล้ว
“จิน”
“ครับ”
“ขอบคุณนะที่ให้พี่เป็นคนพิเศษสำหรับจิน ต่อไปนี้พี่อยากให้เรามาเป็นคนพิเศษของพี่ด้วย”
“ㅍㅅㅍ”
“เป็นแฟนกันนะ”

JIN’S PART

“เป็นแฟนกันนะ” เราคิดว่าเราต้องฝันไปแน่ๆ แต่เราหยิกแขนตัวเองแล้วเจ็บมากๆเลย นี่ไม่ใช่ฝันงั้นหรอ ToT พี่เจขอเราเป็นแฟนเนี่ยนะ จะเป็นไปได้ยังไง
“คือ..”
“จะไม่ตอบพี่ตอนนี้ก็ได้นะ พี่รู้ว่าเรายังไม่พร้อม” เราควรตอบตกลงไปเลยดีมั้ย หรือควรถามคุณแม่ก่อนดี เฮ้อ ทำยังไงดี เราไม่เคยมีคนขอเป็นแฟนนี่นา
“พี่เจ”
“ครับ” ทำไมพี่เจต้องทำหน้าตาเศร้าแบบนั้นด้วย ถ้าเราไม่ตอบ พี่จะต้องเสียใจแน่ๆเลย เราอยากเป็นแฟนกับพี่เจ เราจะตกลงแล้ว พี่เจอย่าร้องไห้นะ
“เรา..เป็นแฟนกันนะ”
“ครับ เราจะเป็นแฟนกัน” นี่ไง พี่เจยิ้มแล้ว พี่เจไม่เศร้าแล้ว
“จิน พี่มีอะไรจะบอก”
“อื้อ ว่าไงครับ”
“เอาหูมาใกล้ๆ จะได้ได้ยินชัดๆ”
“อ่า..ครับ” แค่นี้ก็ได้ยินแล้วนี่นา ทำไมต้องเอาหูไปใกล้ๆด้วย แต่ไม่เป็นไร เรายื่นไปนิดนึงก็ได้
“ที่พี่พามาวันนี้ ก็เพราะว่าวันนี้เราเป็นแฟนกันวันแรกนะครับ”
ฟอดดดด~
“O.O” พี่เจทำอะไรเนี่ย มาหอมแก้มเราได้ยังไง
“ของขวัญสำหรับวันนี้นะ”
“พี่เจ มาหอมแก้มเราได้ยังไง ดูสิคนเยอะแยะเลย”
“ไม่มีใครเห็นนี่ พนักงานก็ไม่มี”
“O.O”
“เดี๋ยววันนี้พี่ไปส่งบ้านนะ จะไปขอโทษคุณแม่ด้วยที่หอมลูกคุณแม่แต่ยังไม่ได้ขออนุญาตเลย” ฮืออ ไม่ได้นะ คุณแม่จะรู้ไม่ได้ ถ้าคุณแม่รู้เราต้องโดนล้อแน่ๆเลย
“ไม่เป็นไรครับ คุณแม่คงไม่ว่าหรอก พี่เจไม่ต้องบอกคุณแม่หรอกเนอะ”
“งั้นหรอ ถ้าคุณแม่ไม่ว่า พี่ขอหอมอีกข้างละกันนะ”
ฟอดดดด~
“พี่เจ!”
“ใช้ครีมอะไรทำไมแก้มนุ่มจัง หอมด้วย” พี่เจพูดอะไร นิสัยไม่ดีเลย ชอบฉวยโอกาสแล้วยังมาทำให้เราเขินอีกนะ
“เราไม่คุยด้วยแล้ว”

ทำไมเค้กยังไม่มาอีก วันนี้พี่จูลี่เอามาเสิร์ฟช้าจัง วันนี้ลูกค้าไม่มีเลยนี่นา เราเดินไปดูหน่อยดีมั้ย ทิ้งให้พี่เจอยู่คนเดียวไปเลย

J’S PART

“จะไปไหนครับ” อยู่ดีๆน้องก็ลุกขึ้นไปเฉยเลย หรือว่าน้องโกรธที่ผมหอมแก้มน้องรึเปล่า
“เราจะไปดูของที่สั่ง มาช้ามากๆเลย” ค่อยสบายใจหน่อยครับ นึกว่าโกรธกันแล้วจะหนีกลับบ้านซะอีก นี่ถ้ารู้ว่าผมดีลอะไรไว้กับพี่เจ้าของร้านจะโกรธกันมั้ยเนี่ย
“พี่ไปเองๆ”

_

“เป็นไงบ้าง สำเร็จมั้ยคะ?”
“ครับ ตอนนี้พี่เปิดร้านได้ตามปกติเลยนะครับ ขอโทษที่รบกวนครับ”
“ไม่เป็นไรจ้า ถือว่าได้ช่วยให้น้องจินมีแฟน แล้วของนี่จะถือไปเองเลยมั้ย หรือให้พนักงานยกไปจ๊ะ”
“ผมยกไปเลยดีกว่าครับ” ต้องขอบคุณพี่เจ้าของร้านมากๆที่ยอมเปลี่ยนป้ายเป็นปิดร้านตอนที่ผมขอน้องเป็นแฟน ผมไม่อยากให้ใครมารบกวนเวลาที่สำคัญของเราน่ะครับ แล้วเวลาผมจะหอมแก้มน้องเนี่ย ถ้าคนเยอะน้องต้องอายแน่ๆ ผมเลยขอดีลกับพี่เจ้าของร้านไว้ก่อน ที่หอมแก้มนี่เป็นแผนนะครับ คิดไว้ตั้งแต่ที่บ้านแล้วว่าจะหอมยังไงดี คิดแล้วก็อยากหอมอีกเลยครับ เฮ้อ..

__________________________

อ่านสเปจบแล้วมีต่อในจอยต่อนะคะ thirty [end]  จ้า ^^ ใครไม่อ่านระวังพลาดน้า 😄😄