J'S PART
ตัวอาคารสีขาวที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง มีสนามหญ้าเล็กๆอยู่ตรงทางเข้าทำให้คนที่ได้มาเยือนรู้สึกเหมือนได้มาเที่ยวสวนดอกไม้สวยๆ แต่แตกต่างกันตรงที่มีลูกแมววิ่งเล่นกันเต็มไปทั่วทั้งพื้นที่ แดดอ่อนๆในฤดูหนาว ไม่ได้ทำให้อากาศนั้นอบอุ่นขึ้น แต่แมวตัวน้อยๆเหล่านี้สามารถทำให้ผูมาเยือนรู้สึกอุ่นใจได้เพียงแค่เดินมาถึงหน้าประตูเท่านั้น เสียงกระดิ่งกรุ๊งกริ๊งอยู่ทางด้านใน ทำให้รู้ได้ว่าภายในตัวร้านนั้นมีแมวตัวน้อยๆกำลังเล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน ทุกอย่างที่นี่ดูน่ารักไปหมด ตั้งแต่โต๊ะไม้ตัวเล็กๆ สำหรับเป็นที่นั่งของลูกค้า ขนมเค้กรูปแมวหลากหลายแบบ ของเล่นแมวชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่กระจายกันอยู่ตามที่นั่ง
สถานที่น่ารักๆแบบนี้ ดูเหมาะกับคนตัวเล็กที่อยู่ข้างๆผมตอนนี้เหลือเกิน..
"อย่าแย่งกันซี่ เดี๋ยวเราแบ่งให้"
"น่ารักจัง งืออออออ"
"กินเยอะๆน้า เราแบ่งให้เยอะๆเลย"
วันนี้ผมได้ยินประโยคแบบนี้มาประมาณเกือบยี่สิบรอบได้ นับตั้งแต่เดินเข้ามาในร้าน ใช่แล้วครับ มันจะเป็นเสียงของใครไปไม่ได้เลย นอกจากเด็กน้อยที่นั่งอยู่ตรงหน้าของผมในตอนนี้ สั่งน้ำปั่นและชีสเค้กมาแต่มันยังไม่พร่องลงเลยแม้แต่นิดเดียว
"ให้แต่อาหารแมว ตัวเองไม่กินรึไง"
"ให้น้องแมวกินก่อนก็ได้นี่นา ถ้าพี่เจหิวก็กินก่อนเลย"
"พี่กินหมดไปตั้งนานแล้ว"
"เราขอเล่นกับน้องแมวแป๊ปนึงซี่ นะๆๆ"
นั่นแหละครับ ตอนนี้ทั้งผม เจ้าชีสเค้กและนมพีชปั่นได้กลายเป็นธาตุอากาศไปเรียบร้อยแล้ว แต่ผมก็ยังชนะเจ้าเค้กและน้ำปั่นพวกนั้นอยู่ดี เพราะเด็กน้อยข้างหน้าก็ยังคุยกับผมอยู่ ไม่ได้เมินผมแบบเจ้าสองอย่างนั่น
"คิกๆๆๆ อย่าเลียมือเราซี่"
"อยากกินชีสเค้กหรอ"
"พี่เจ น้องแมวกินชีสเค้กได้มั้ย"
"กินไม่ได้"
"น่าสงสารจัง ตัวเองกินไม่ได้นะเจ้าแมวน้อย แต่ไม่เป็นไร เราจะกินแทนเองนะ"
และในที่สุดน้องก็กินมันสักที
"พี่เจ เราออกไปเล่นกับน้องแมวที่สนามกันมั้ย"
"ข้างนอกเย็นจะตาย ไม่หนาวรึไง"
"น้องอยู่กันตั้งเยอะ เราก็ต้องอยู่ได้ ถ้าพี่เจไม่ไปก็รอข้างในไปก่อนนะ"
"ไปด้วยกันสิ"
"เย็นจัง.." ทันที่เดินออกมาผมก็ได้ยินสียงจากเด็กน้อยตรงหน้าทันที
"หนาวก็เข้าไปข้างใน"
"เราทนได้ เราอยากเล่นกับน้องทุกตัวเลย"
"เพราะดื้อแบบนี้ไง.. ดูสิ แก้มแดงหูแดงหมดแล้ว"
JIN"S PART
"เพราะดื้อแบบนี้ไง.. ดูสิ แก้มแดงหูแดงหมดแล้ว"
"O.O;"
หลังจากที่พูดประโยคนั้นจบ มือทั้งสองข้างของพี่เจก็เปลี่ยนตำแหน่งมาอยู่ที่แก้มของเรา
งือออออ ทำยังไงดี จะปรึกษาคิม แบม แจนก็ไม่ได้ ตอนนี้แก้มเราต้องแดงมากๆแน่เลย
"แก้มแดงยิ่งกว่าเดิมแล้วเนี่ย เข้าข้างในเถอะ"
เราเขินพี่เจนั่นแหละ อยู่ดีๆมาจับแก้มเราได้ยัง เราไม่อนุญาตินะ ทำไมใจเต้นแรงแบบนี้ เดี๋ยวพี่เจก็ได้ยินกันพอดี
"ขะ.. เข้าก็ได้" ควมจริงเราก็ยังอยากเล่นกับน้องแมวต่อ แต่ถ้ายังอยู่แบบนี้ เราต้องเขินพี่เจอีกแน่ๆ ไว้จินจะมาเล่นด้วยใหม่ครั้งหน้านะน้องแมว
"พี่เจถ่ายรูปเราหรอ"
"ถ่ายแมวต่างหาก" ก็เห็นๆกันอยู่ว่าถ่ายรูปเรา จะมาปฎิเสธได้ยังไง แบบนี้เค้าเรียกแอบถ่ายรึป่าวนะ แต่เราก็ไม่อยากเข้าข้างตัวเองหรอก ถ้าพี่เจบอกว่าไม่ได้ถ่ายก็คือไม่ถ่ายก็แล้วกัน
"อยากกินอะไรอีกมั้ย"
"เราอยากกินโทสต์"
"'งั้นก็เอาช็อคโกแลตโทสต์กับนมปั่นแก้วนึงละกัน"
"มื้อนี้เราขอจ่ายสิ"
"พี่จ่ายเอง"
"แต่ครั้งที่แล้วพี่เจจ่าย"
"ครั้งนี้พี่ก็จะจ่าย"
"อย่าดื้อสิ ไหนพี่เจบอกครั้งนี้ให้เราจ่ายไง" ใช่ เรายังจำได้ ที่ไปกินเค้กด้วยกันครั้งที่แล้ว พี่เจบอกว่าจะให้เราจ่าย แล้วทำไมครั้งนี้ถึงจะจ่ายอีกล่ะ แบบนี้มันไม่ดีเลย จะให้เรากินอย่างเดียวได้ยังไง เราไม่พอใจ เราจะโกรธพี่เจแล้ว
"งั้นก็จ่ายแค่ที่ซื้อไปฝากคุณแม่"
"ผิดสัญญานี่นา"
"จ่ายคนละครึ่ง โอเคมั้ย เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว"
"ก็พี่เจไม่ให้เราจ่าย"
"ให้จ่ายแล้วนี่ไง"
J"S PART
"ก็พี่เจไม่ให้เราจ่าย"
"ให้จ่ายแล้วนี่ไง"
ทำไมต้องทำหน้าตาแบบนั้นด้วยนะ นี่ผมทำอะไรผิดรึป่าว แค่ไม่ได้จ่ายค่าเค้กมันน่าเสียใจขนาดนั้นเลยหรือไง เจ้าเด็กนั่นจะรู้ตัวรึป่าวว่าเวลาทำหน้าแบบนั้นแล้วมันทำให้ผมคนนี้ต้องใจอ่อนทุกที คิดว่าตัวเองน่ารักมากสินะ ใช่! มันน่ารักมากๆยังไงล่ะ ถ้าไอ้แจ็คกับไอ้คิมรู้ว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่ตอนนี้ มันต้องล้อไม่เลิกแน่ๆ
"ซื้อไปฝากน้องจูเนียร์ด้วยสิ เด็กๆน่าจะชอบกินเค้กนะ"
"น้องจูเนียร์ชอบกินเค้กนมสด"
"แล้วเราล่ะ ชอบกินอะไร" ปากผมมักไวกว่าความคิดเสมอ..
"เราชอบทุกอย่างที่เป็นสตรอเบอร์รี่"
สตรอเบอร์รี่งั้นหรอ? ทำไมถึงชอบเหมือนผมเลยนะ แต่มันคงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ใครๆก็ชอบสตรอเบอร์รี่กันทั้งนั้น เมื่อไหร่ที่พูดถึงสตรอเบอร์รี่ ทำไมในความคิดของผมมันก็จะนึกไปถึงเรื่องนั้นตลอด
นมสตรอเบอร์รี่ในล็อกเกอร์จากใครคนนั้น...
จะว่าไป.. ผมก็นึกขึ้นได้ว่าจะถามอะไรเจ้าเด็กนี่สักหน่อย พอขึ้นรถมาก็ลืมไปเลย
JIN'S PART
ทำไมจู่ๆพี่เจถึงนิ่งไปล่ะ เราตอบอะไรผิดรึป่าว
"จิน"
"ครับ?" ตกใจหมดเลย อยู่ดีๆก็เรียกชื่อเราออกมาเสียงดัง คนทั้งร้านคงรู้กันหมดแล้วว่าเราชื่อจิน
"แถวบ้านมีร้านขนมเยอะเลยหรอ"
"อื้อ อร่อยทุกร้านด้วย เราชิมมาหมดแล้ว"
"แล้วร้านสีชมพูๆ ที่อยู่ตรงหัวมุมก่อนถึงบ้านจินน่ะ รู้จักด้วยรึป่าว"
"ร้านสีชมพูๆ..หรอ"
ไม่ใช่หรอกมั้ง พี่เจคงไม่ได้หมายถึง...
"ขากลับพาแวะหน่อยสิ"
ร้านนมสตรอเบอร์รี่ของพี่เจ...
end. ______________________
ร้านนมสตรอเบอร์รี่ที่น้องจินให้พี่เจค่ะ เผื่อใครนึกภาพไม่ออกนะคะ
